Misterios! W końcu jesteśmy! Poszatkowani przez moskity, brudni i wymęczeni ale dopięliśmy swego! Po dziesięciu dniach (w tym dni restowe) pracy nad nową linią z pociętymi paluchami stanęliśmy w końcu na najwyższym wierzchołku Acopan Tepui.  Długo debatowaliśmy nad nazwą naszej drogi.  Wydaje mi się, że „Mystery” pasuje do niej idealnie.

28 grudnia, w ciągu trzech dni od pojawienia się na miejscu, udało na się dokonać pierwszego polskiego przejścia zachodniej ściany Cerro Torre, tzw. Ragni Route (inaczej Drogą Ferrariego). Było to prawdopodobnie 24 lub 25 przejście tej drogi.

Podnoszę głowę z nad szpejarki. Z perspektywy skierowanego do szczeliny haka spostrzegam drżenie skały. 

Wywiad dla Magazynu GÓRY 2013. Odpowiedzi Marcin Tomaszewski oraz Marek Raganowicz.

Nasza wyprawa rozpoczęła się na początku lipca, ale zanim dotarliśmy w góry musieliśmy sforsować wiele przeszkód, popełniliśmy też wiele błędów za które musieliśmy później zapłacić. Gdy siedząc w przygarbionym namiociku w bazie pochylaliśmy się nad parującym okopconym w ognisku garnkiem, czuliśmy, że jedyną daną nam na tej wyprawie przyjemnością jest wspinanie.

Ogrom ścian nietkniętych dłonią wspinacza, co dzień wprawiał mnie w zdumienie. Potężne groty, przypominające popularne rejony Hiszpanii lub Francji. Wielkie głazy, setki głazów na południowym wybrzeżu w okolicy Oludeniz i Doliny Motyli. Wybrzeże Morza Martwego, podnóże Taurusów usłane jest potencjalnymi rejonami wspinaczkowymi.

Jedziemy. Sam już nie wiem , który to raz przerzucam sprzęt ze skrzyni do plecaka. Północ Norwegii i zima to piękna kombinacja. Lodowo jedna z najpiękniejszych na Świecie. Wiem o tym i już się cieszę. Michał i Tomek przeglądają mapę na promie, widzę, że też są podekscytowani!.