Była raz sobie śliwka. Całkiem zwyczajna. Rosła sobie na drzewie śliwkowym wpatrując się wciąż na wędrujące  po niebie słońce. Doskonale wiedziała, że gdyby nie ono nigdy by nie dojrzała. To właśnie dzięki niemu rosła i z  każdym dniem stawała się coraz bardziej smaczna i soczysta. Zresztą nie tylko, dlatego je uwielbiała.

Słońce  było z nią każdego dnia i właśnie to dawało jej spokój i pewność siebie, dzięki któremu nie musiała już  porównywać się i konkurować z innymi śliwkami na drzewie. Uśmiechając się do niego każdego dnia myślała  sobie, "Nawet, gdy raz na jakiś czas zajdziesz słoneczko za chmurkę i tak zawsze będę Cię kochała."

Marcin, 2007